Newsroom

Amsterdam Open Air gooit het over een andere boeg: een stap weg van de commercie, meer focus op de underground. Een verandering die voor een van de grootste festivals van de stad risico’s met zich meebrengt.

Thomas Gurney-Champion neemt even de tijd om na te denken, werpt een blik naar de hoek van de kamer en besluit dan: Amsterdam Open Air is een van de festivals met de grootste muzikale diversiteit in Nederland. Ja, dat durft de creatief directeur van het tweedaagse festival in het Gaasperpark wel te zeggen.

Amsterdam Open Air wil een afspiegeling van de stad zijn met voor iedere bezoeker wat wils. Zo kon je voorheen het wereldberoemde dj-duo Sunnery James en Ryan Marciano zien, maar ook meer nicheartiesten als Bonobo en Four Tet.

Minder bekend

Dit jaar zit die variatie ook in het muzikale programma, maar nu met een focus op undergroundartiesten, terwijl het voorheen juist meer de commerciële kant op ging. Zeker, er zijn op het grootste podium nog altijd popacts te zien als Goldband, Froukje en De Jeugd van Tegenwoordig, maar er staan voornamelijk namen die bij het grote publiek minder bekend zijn, zoals dj Marlon Hoffstadt (die met alterego DJ Daddy Trance een hit heeft met een remix van Nelly Furtado’s Say it Right) en UK garage and bass-icoon DJ EZ.

“De acts die hiervoor op ons grootste podium stonden, waren tof, maar wel redelijk in de commerciële hoek,” zegt Gurney-Champion. “We merkten dat een deel van de mensen die we graag op Open Air wilden hebben met een grote boog om dat podium heen liepen. Daar ging dus iets mis.”

Om te achterhalen waardoor dat kwam, ging de organisatie net als eerdere jaren met bezoekers in gesprek én gingen ze om tafel met ‘de nieuwe generatie’, generatie Z, om te achterhalen wat hen ertoe brengt naar een festival te gaan. De uitkomst: ze zijn, veel meer dan voorheen, op zoek naar interactie en willen worden verrast.

Zie daar de oorsprong van de nieuwe koers. “We hebben een stapje naar de underground gezet,” zegt Gurney-Champion. “Met Froukje en Goldband is het hoofdpodium nog steeds vrij toegankelijk, maar wel spannender dan het was. We willen in het geheel iets minder meezingen en, zoals verzocht, muzikaal meer verrassen.”

Afspiegeling van de stad

De behoeften van de stad zijn volgens Gurney-Champion veranderd en daardoor de organisaties waarmee op de verschillende podia wordt samengewerkt ook. Door de handen ineen te slaan met die externe partijen poogt het festival een zo goed mogelijke afspiegeling van de stad te zijn.

Zo wordt het technopodium ingevuld door Intercell, een Amsterdamse organisatie die focust op populaire, harde techno. Daarnaast krijgen ook veel kleinere partijen de ruimte, zoals queerorganisatie Supernature en nachtclub Kanaal 40, die een veel progressiever geluid laten horen, met muzikale invloeden van over de hele wereld. Voor amapiano, een genre dat in Amsterdam vrij populair is, slaan de organisatoren de handen ineen met Tribes.

Gurney-Champion is blij met die nieuwe samenwerkingen, omdat ze ‘een fris geluid’ laten horen en een specifieke stroming of subcultuur vertegenwoordigen. “Een podium bieden aan al die verschillende sounds is belangrijk: alleen dan kun je een afspiegeling van Amsterdam zijn.”

Dat lukt niet als een festival ‘maar’ vijf podia telt. “Open Air heeft er twaalf en op de tweede dag is de invulling van de podia voor een deel ook nog eens anders dan de dag ervoor. Dat betekent dat je ook veel ruimte kunt bieden aan kleinere partijen, waarvoor ons festival ook als springplank fungeert om uiteindelijk grotere dingen te doen. Dat is in het verleden ook bij Strafwerk en Fiesta Macumba gebeurd: die hebben inmiddels al jaren een eigen festival. Je podium delen is belangrijk voor nieuwe aanwas en de ontwikkeling van talent.”

Bewuste stap

Ook nieuw: een vol theaterprogramma in de ronde, oude watertoren op het terrein, met onder meer een theatershow van Willie Wartaal en een voorstelling van de Sekszusjes. Een dansschool uit Zuidoost geeft er lezingen over de geschiedenis van afrobeats en house, die beide zijn ontstaan in zwarte gemeenschappen.

Met alle veranderingen doet Open Air een bewuste stap weg van de commercie. Dat is wat paradoxaal, beaamt Gurney-Champion, want de nieuwe koers is een commerciële zet: anders haakt het publiek af. “We moeten uiteindelijk ook gewoon tickets verkopen. Twintigduizend voor elke dag, dat is voor een Amsterdams stadsfestival redelijk wat. Dus we luisteren naar de bezoekers en bewegen met ze mee. Maar ja, dat is ook altijd al het idee achter Open Air geweest.”

Toch betekent de nieuwe koers voor Open Air wel een risico: bij zulke veranderingen keren sommige oude bezoekers niet terug en moeten er nieuwe feestgangers worden aangetrokken. “Er zijn veel gesprekken gevoerd: hoe ver kantelen we ’m? En doen we dat in een jaar of is het een meerjarenplan? We zijn uiteindelijk nog steeds een feestje in het park, maar de visuele en muzikale identiteit van het festival zijn behoorlijk op de schop gegaan. Daarin blijven we de komende jaren investeren.”

Bron: parool.nl